Czuję się jak idiota, nawet teraz, gdy to piszę. \n\nPo kolacji zostawiłem sobie ości jesiotra. Wybrałem je co do jednej. Nie były jednak złote, tak jak opowiadają legendy. Mimo wszystko umieściłem je w misce, nalałem wody morskiej i wypowiedziałem życzenie. \n\nGdy się dziś obudziłem, moja łódź wciąż przeciekała. Ta opowieść to stek bzdur. Tyle dobrego, że jesiotr był smaczny.

Próba

Ości i życzenia

Próbowałem samodzielnie załatać dziurę. Pracowałem nad tym od kilku godzin, gdy nagle usłyszałem muzykę. Dochodziła z brzegu. Ktoś grał na flecie dziwną melodię o zachodzie słońca. \n\nMuzyka stawała się coraz głośniejsza, aż w końcu zza drzew wyszedł zamaskowany nieznajomy. Opuścił flet i uśmiechnął się do mnie. \n\n"Witam serdecznie! Organizuję mały turniej wędkarski. Doszły mnie słuchy o pewnym samotnym jegomościu, który ponoć jest jednym z najlepszych wędkarzy na wyspie".

Niespodziewany gość

Łatanie dziury

Jestem odporny na pochlebstwa, więc zamierzałem przegonić tego błazna. Ale wtedy do mnie podszedł. Jego oczy błyszczały pod maską złocisto w świetle zachodzącego słońca. \n\n"Ten, kto złowi największy, najwspanialszy okaz otrzyma nagrodę! Zapraszam serdecznie. Im więcej gości, tym lepsze przyjęcie!" \n\nNie wiem, dlaczego za nim poszedłem. Może to przez muzykę? Albo przez okazję do zyskania chwały i uznania?

Pochlebstwa

Zamaskowane pochlebstwa

Złowiłem największego jesiotra ze wszystkich. Wiecie, co było nagrodą? \n\nNowa łódź. Zamaskowany muzyk pokazał mi ją, rzucając mi porozumiewawcze spojrzenie. Nie wiedziałem, co powiedzieć. \n\nW przyszłym roku, gdy tylko nadejdzie lato, od razu poszukam tego muzyka. A od dziś odkładam wszystkie rybie ości.

Jesieniowiecznia – letnia wioska Rozdział - lore baza NWGuide

Zdjęcia

Komentarze