Merchand ze swoją bandą zapijaczonych tępaków znowu siedział w tawernie, opowiadając wydumane historyjki i wzbudzając powszechny podziw. Myślałem, że przyciągną wszystkie bestie w promieniu mili, a może nawet je przepędzą, co byłoby najciekawszym wydarzeniem tego wieczora. Kazali nazywać się "Pierwszą i Najznakomitszą Kompanią w Krainie Aeternum", chociaż myślę, że najbardziej pasowałoby do nich określenie "Sfermentowani".\n\nByły to typowe przechwałki o tym, jak odkryli azoth, i o hordzie uschniętych, którą wyrżnęli w drodze do Wyrwy i z powrotem (sądząc po zdobytych łupach, mogło ich być co najwyżej trzech). Wśród pijackich okrzyków i przechwałek ciżby podchwycono temat, kto potrafiłby najszybciej ściąć drzewo.\n\nWtedy ktoś z tłumu wielce lekkomyślnie zawołał, że jest podobno azothowe drzewo, któremu nikt nie da rady.\n\nNa te słowa w tawernie zapadła cisza, a potem Merchand spytał, gdzie znajduje się to drzewo. Człowiek ten, który bez wątpienia żałował, że rzucił mu to niezamierzone wyzwanie, powiedział, że podobno widziano je na wschodnim krańcu Lśniącej Kniei, ale co dziwne, nie zawsze tam stało. Wyrosło z ziemi niedługo po Nocy Niebieskich Lamp. Słysząc to, wielu w tawernie wykonało gest odpędzający złe duchy.\n\nMerchand natomiast wydawał się niezwykle ożywiony (zapewne sądził, że drzewo to łatwa zdobycz) i stwierdził, że od razu uda się na miejsce i "zgodnie ze swoimi zapewnieniami" (a raczej zgodnie z przechwałkami i żeby nikt poza Pierwszymi i Najznakomitszymi nie był tego świadkiem) zetnie je i przyniesie drewno, aby wzmocnić mury.\n\nOd kiedy wyruszyli, minął już tydzień. Chociaż przebąkuje się o tym, żeby wyruszyć na poszukiwania, nikt jakoś nie zgłosił się na ochotnika.\n\nBertand

List od Bertanda

O co chodzi z tym drzewem?

Pytałem kupców z posterunku, ale nic nie wiedzieli o "Pierwszych i Najznakomitszych". Jeżeli udali się do "wielkiego azothowego drzewa" na wschodzie Lśniącej Kniei, to nie dotarli nawet do posterunku, choćby po to, żeby uzupełnić zapasy. Więcej powiedziały mi nieodszpuntowane beczki na posterunku. Gdyby były puste albo roztrzaskane, wiedziałbym, że Merchand i jego banda na pewno tędy przechodzili.\n\nMyślę o Nocy Niebieskich Lamp i pogłoskach o nagłym pojawieniu się drzewa. Czuję niepokój. Być może Merchand natrafił… nie na przesiąknięte azothem drzewo, ale na coś, co doprowadziło go do zguby.\n\nW końcu od tego czasu nie widziano ani jego samego, ani jego bandy… Być może nie miał tyle szczęścia, co inni mieszkańcy wyspy, i nie odrodził się, by ponownie spróbować pokonać drzewo. Jakikolwiek koniec spotkał jego kompanię, jedno jest pewne. Nikt nie ma ochoty udać się do tego tak zwanego azothowego drzewa. Bo jeżeli jest ono na tyle potężne, by położyć kres przechwałkom Merchanda i sprawić, że schowa on dumę do kieszeni, to może tak samo szybko uciszyć innych śmiałych podróżników pragnących pójść w jego ślady.\n\nBertand

Pierwsi i Najznakomitsi… już po nich

Kronikę spisuję ja, Yorke, udając, że dokumentuję nocne przechwałki Merchanda dla "potomności". Nie mam już atramentu, pergaminu ani cierpliwości, żeby spisywać tę całą gadaninę Merchanda. Całe szczęście, że on nie potrafi przeczytać tej kroniki, bo pisanie prawdy o jego przygodach to jedna z niewielu przyjemności, jakie mam z przebywania w jego towarzystwie.\n\nTo oczywiste, że zarówno on, jak i jego ludzie, trochę żałują, że wyruszyli na wyprawę po "azothowe drzewo" (to próżny wysiłek, bo co to za drzewo, co wyrasta nagle z ziemi, i po co ryzykować dla niego gniew boski albo diabelski, szczególnie gdy widzi się pokłosie działania azothu w tej krainie!). Spoglądając na nie, już nie byli tak żądni sławy jego pogromców, ale (o dziwo!) zdezorientowani. Nie mieli pojęcia, jak porąbać drzewo i przewieźć je z powrotem. Nikomu nie przyszło do głowy, by zabrać odpowiednio duży wóz.\n\nObozowanie w tym miejscu wcale mi się nie podoba. Uważam, że Noc Niebieskich Lamp i nagłe pojawienie się drzewa to wyraźne ostrzeżenie, a nie kolejna okazja do wykazania się dla motłochu, któremu wydaje się, że to "zadanie godne samego Herkulesa".\n\nGdy zapadła noc, niebieskie lampy na drodze rozświetliły się jeszcze bardziej i nawet te w oddali widziałem bardzo wyraźnie. Ostatni fragment piszę już po tym, jak Merchand udał się na spoczynek. Wzmiankę o jego "mitycznych czynach" dodam jutro… chyba że znowu w gniewie porwie pergamin, jak przy co drugiej ekspedycji, kiedy fortuna mu nie sprzyjała.\n\n"Wielki Merchand" (kronikarz Yorke)

Kronika kompanii Merchanda

Dzień pierwszy

Nie zmrużyłem oka. Gdy obozowaliśmy pod drzewem, czułem się, jakby coś nas obserwowało. Dlatego gdy tylko nad obozem pojawiło się poranne słońce, poczułem ulgę, a moje obawy się rozproszyły. W dodatku dzień przyniósł nowy powód do radości: Upokorzenie Merchanda!\n\nZaiste, dokumentuję to z niebywałą radością. Obserwowałem, jak Merchand, a potem jego ludzie, jeden po drugim, następnie parami, w sześciu, a wreszcie wszyscy razem, rzucali się z siekierami na drzewo, ale ono pozostało nietknięte! W końcu Merchand, cały czerwony na twarzy, mamrocząc przekleństwa, próbował ciąć drzewo mieczem i rąbać gałęzie toporkiem. Bezskutecznie.\n\nGdyby nie był tak wściekły, roześmiałbym się, ale niepokój, jaki odczuwałem wcześniej w ciągu dnia wzrósł jeszcze bardziej, gdy zapadła noc, więc trzymałem język za zębami. Jeszcze bardziej zaniepokoiłem się, gdy okazało się, że Merchand wcale nie zamierza zwijać obozu. Najwyraźniej chciał pracować w świetle księżyca i blasku drzewa.\n\nZ każdym kolejnym uderzeniem niebieska poświata drzewa wydawała się coraz intensywniejsza, jak gdyby to, co jest w środku, walczyło z Merchandem. Może to była tylko gra światła, ale wydawało mi się, że poświata robi się coraz silniejsza, a drzewo po każdym ciosie siekierą pulsuje jak serce. Odwróciwszy się od drzewa, próbowałem przebić wzrokiem wzbierającą ciemność, ale dostrzegłem tylko płonące niebieskie lampy; niektóre z nich wydawały się poruszać, jak gdyby ktoś je niósł.\n\nJakiż człowiek może nieść w piersiach płomień azothu?\n\n"Wielki Merchand" (kronikarz Yorke)

Dzień drugi

Strzeż się, podróżniku, tego ogromnego drzewa. Nie szukaj pod nim schronienia. Ci, którzy przyszli tu wcześniej, tak uczynili, a ich ciała zalegają pośród korzeni. Nie pogrzebałam ich, ponieważ w Aeternum leżące na ziemi zwłoki, które nie powstają, to dość niezwykły widok i wciąż miałam nadzieję, że w świetle słońca znikną. Wydawało się jednak, że są tutaj już od jakiegoś czasu, co budziło niepokój, podobnie jak samo drzewo.\n\nNajwyraźniej jest to dla nas lekcja, że Aeternum zabiera swoich, a pozostałych porzuca, aby gnili w słońcu. Na tarczy jednego z nich rozpoznałam symbol "Pierwszej i Najznakomitszej Kompanii" – bandy awanturników Merchanda. Tarczę przecięto na pół mieczem ostrzejszym od herbu, który chronił swojego właściciela.\n\nWokół kompanii zobaczyłam ślady przypominające te widziane wcześniej w ruinach, do których ciekawość zaprowadziła Grenville'a (ilu głupców fascynuje ta kraina?). Po bandę Merchanda przyszli pradawni strażnicy.\n\nTo drzewo powstało z azothu, z niebieskiego światła lamp. Obawiam się, że tam, gdzie kroczą zmarli z płonącymi kulami azothu w piersiach, wraz z nimi kroczą ci ludzie.\n\nMaddie

Nietknięte drzewo

A Tree, What of It? #1

First, Finest... No More #2

Day One #3

Day Two #4

The Tree Untouched #5

Mistyczny las, w którym rośnie azothowe drzewo, a liczne farmy stoją opuszczone

Kronika Merchanda Rozdział - lore baza NWGuide

Mapa

Zdjęcia

Komentarze