Maj, AD 1100\n\nZaczynam myśleć, że ta mapa jest fałszywa.\n\nMoje poszukiwania Henkhisesui po raz kolejny utknęły w martwym punkcie. Niezależnie od tego, jak przekręcić ten przeklęty kawałek papieru, w żaden sposób nie chce pasować do ruin. Spróbuję pokopać w piasku i sprawdzić, czy pustynia przypadkiem nie zasypała konstrukcji, których poszukuję.\n\nSwoją drogą, wydarzyło się coś dziwnego, o czym muszę wspomnieć. Podczas mojej wieczerzy z Jorichem próbowaliśmy rozluźnić napięcie paroma żartami. Jeden z jego dowcipów był tak zły, że ledwo prychnąłem, ale ktoś w krzakach za nami zachichotał. Zaczęliśmy nawoływać, ale nikogo nie znaleźliśmy. Widoczne były jedynie ślady łap miejscowych szakali.\n\nNastępnego ranka zauważyłem dziwnego szakala stojącego na skałach, który spoglądał na nas z góry… tylko spoglądał. Szczeknął na mnie. I przysięgam, dźwięk śmiechu z poprzedniej nocy i to szczęknięcie były tak podobne, że niemal identyczne.\n\nTo pewnie zbieg okoliczności, ale warto to zapisać jako kolejne dziwne przeżycie pośród piasków.\n\nQ. Almabi

Dziennik Almabiego

Książka z pozaginanymi rogami, poplamiona sosem

Dziennik Almabiego, strona 23

Nie wiem, ile czasu spędziłem na pustyni, ale zaobserwowałem tam dziwne interakcje pomiędzy stworzeniami zamieszkującymi Piaskobrzegi.\n\nNajdziwniejsza jest chyba relacja lwów i pawi w Ruinach Seretu. Na pierwszy rzut oka wyglądało to tak, jakby grupa lwów otoczyła stado pawi jak łatwą zdobycz. Wielu obserwatorów nadało lwom miano "ptasich pasterzy".\n\nAle moim zdaniem role są tutaj odwrócone. Moje obserwacje Seretu skłaniają mnie ku opinii, że to pawie przewodzą, a lwy słuchają ich poleceń. Kiedy zebrałem kilka długich piór i umieściłem je na widoku, pawie wydawały się reagować na ich obecność. Nie jestem pewien, czy ich krzyki miały charakter obronny, czy też może były zaproszeniem. Faktem jednak jest, że na ich dźwięk parę lwów wyszło poza swoje stado.\n\nTo bardzo interesujące i na pewno warte dalszego zbadania.\n\nMaharadża Sahjit

Królowie pustyni

Księga pełna wspaniałych słów i jeszcze wspanialszych nazw

Pawie okiem Maharadży Sahjita

Już wiem! Krew jest kluczem! \n\nZnalazłem sposób na osiągnięcie wyzwolenia. To narzędzie pomoże nam wygrać z tą przeklętą wyspą i marionetkarzami, którzy nas tu uwięzili! Krew Pustyni dysponowała tą mocą, lecz nigdy z niej nie skorzystała. \n\nJa zamierzam to zrobić! Jestem w stanie sprawić, by z jaj Szach-Neszena wykluły się stworzenia, które będą na moje skinienie. Stanę się panem naszego przeznaczenia, a wtedy ci tak zwani pradawni ugną się przed mą wolą!\n\nM.

Wybryki Maleka

Notatka z obciążającą prawdą

Klucz w jajku

Magiczny flet\nautor: Marsess Ulivander\nStr. 31.\n\n…w celu udowodnienia istnienia takiego stworzenia. Moim zdaniem brak na to żadnych dowodów. Dlatego uważam ten wiersz za zabawę słowną, bez oparcia w rzeczywistości.\n\nZ drugiej strony, posiadam być może dowody na istnienie innego mitycznego stworzenia. Opierałem się przed dodaniem go do tej listy, ponieważ badany przeze mnie obszar znajduje się na krańcach Piaskobrzegów. Istnieje dziecięca piosenka o mężczyźnie z kozimi racicami, który miał niegdyś grasować na wschodnich pustynnych klifach. Miał on używać magicznego fletu do wywabiania młodych ludzi z łóżek na pobliskie wzgórza, gdzie przepadali na cały rok. "Od jednego szczytu słońca po drugi szczyt", mówi tekst piosenki, co moim zdaniem oznacza okres od jednego przesilenia letniego do drugiego.\n\nZnałem tekst tej piosenki, ale nie szukałem samego stworzenia, ponieważ wydawało się jedynie fikcyjnym elementem przyśpiewki. Kiedy jednak rozbiłem obóz niedaleko Bubasteum, usłyszałem w oddali muzykę fletu, a w pobliżu rozbrzmiały dziwne głosy. Zbliżyłem się, a wtedy głosy zamilkły. Za to w zaroślach natknąłem się na dziwny drewniany flet. Nie byłem w stanie go zabrać z powodu lwów, ale planuję tam powrócić z wynajętą pomocą, by spróbować go zdobyć przed ich powrotem.\n\nWiem, że to nie twardy dowód, ale moim zdaniem jest to zdecydowanie dziwny zbieg okoliczności.