Moje dzisiejsze znalezisko jest doprawdy arcyciekawe. \n\nPodczas eksploracji ziem leżących na północy udało mi się odkryć pewną jaskinię. Czy raczej: jakaś siła zaprowadziła mnie właśnie do niej. Jak to się stało? Podczas wędrówki przez wrzosowiska dopadła mnie gwałtowna burza. Pośród wycia i podmuchów lodowatego wiatru nagle naszła mnie pewność, że znajdę schronienie pośród klifów. Zupełnie jakby jakaś tajemnicza siła przemówiła do mnie ustami wiatru. Moim oczom ukazała się dziura zionąca w zboczu góry. \n\nRoztropny podróżnik przeczekałby burzę niedaleko wejścia do jaskini, ale ta sama istota, która mnie tu ściągnęła, szarpała mnie za płaszcz, prowadząc mnie coraz dalej w mroczne głębiny. To, co czekało na mnie w tej jaskini, wprawiło mnie w zdumienie. \n\nByły tam wielkie maszyny, od dawna nieczynne, ale wciąż kurczowo trzymające się przeszłych wieków. W mojej wyobraźni pojawiły się wizje tych maszyn – uruchomionych, połączonych nie tylko z tym światem, ale też z niezmierzonym kosmosem, z samą materią naszej rzeczywistości. Wokół mnie uwijały się widma tych, którzy sprawowali pieczę tą całą maszynerią. Każde z widziadeł znało swoje miejsce i zadania. \n\nI wtedy do moich nozdrzy dotarł ten zapach. Przypomniał swąd spalanego węgla z nutką siarki, ale pod tą całą kompozycją skrywało się coś eterycznego. Zapach przywiódł mnie do centrum tego kompleksu, w którym mieściła się wielka odlewnia. W moim umyśle rozległ się ten sam głos, który szeptał do mnie na wietrze. Tym razem był wyraźniejszy. Jego mowa była mi obca. Przypominała iskry trzaskające w piecu. Nie udało mi się jej pojąć rozumem, lecz udało mi się wyczuć znaczenie słów. \n\nTo miejsce skrywa sekrety. Głębokie. I prastare. Sekrety, które będą moje.

Sekret skrywa się pośród klifów

Głos na wietrze

Dziś wróciłem do mej wieży. Długie noce spędzane pośród poczerniałych artefaktów z pradawnej przeszłości Aeternum odcisnęły na mnie piętno. Echa przeszłych dni dźwięczały w mych uszach, roztaczając wokół mnie wizje skał i reliktów, a wraz z nimi cienie widm spoza zasłony. Światło mnie oślepiło i potrzebowałem odpoczynku. \n\nCzekała na mnie Morgaine. Dostrzegła strach w mych oczach, który był swoistym odbiciem jej własnego przerażenia. Błagała mnie, żebym porzucił me ponure starania. Bym pomyślał o straszliwej cenie, jaką być może przyjdzie mi zapłacić za niezwykłe odkrycia. \n\nAle wszystko ma swoją cenę. Kowal Hefajstos rozłupał czaszkę swego ojca, by jego mądrość nasyciła ten świat. Atum przelał krew własnego potomstwa, by obdarzyć swych pustynnych wyznawców umiejętnością mowy i pisma. Mieszkańcy Północy twierdzą, że ich Wszechojciec nadział się na włócznię, by dojrzeć ledwie przebłysk tego, co leży poza tą sferą. Wszyscy oni dokonali poświęceń z własnej, nieprzymuszonej woli. Zrobili to, albowiem wiedza <i>jest</i> potęgą! \n\nPradawni posiedli te wspaniałe, potężne sekrety. Jednak nawet oni popadli w zapomnienie. Jeśli nie ujarzmimy tej wyspy i tajemnic, jakie skrywa, to ta wyspa ujarzmi nas. To tylko kwestia czasu. A w miejscu, w którym życie może trwać przez tysiąclecia, czas nie jest po naszej stronie.

Moja siostra nie rozumie…

Kwestia ceny

Przemówiły do mnie płomienie. Nie duszącym, słabym głosem dogasającego żaru, lecz mocarnym, ognistym rykiem. \n\nMoje eksperymenty osiągnęły końcową fazę. Udało mi się zestroić z energią tego miejsca. Udało mi się też otworzyć drogę pierwotnym prądom przepływającym przez tę odlewnię. Gdy to zrobiłem, od razu zrozumiałem, że Morgaine miała rację. Igram z siłami, których nie rozumiem. W sercu kuźni skrywa się coś pierwotnego, coś prastarego. Istota o ciele utkanym z płomieni, która pełza tuż za zasłoną, pragnąc wydostać się na wolność! \n\nPod rozszalałą pożogą wyczuwałem wszystkie żądze i apetyty tej istoty. I całą furię wynikającą z niewoli! Natychmiast ruszyłem, by wstrzymać azoth wpływający do pieca, ale obawiam się, że mogłem się spóźnić. To, co skrywa się w czeluściach, raz jeszcze zasmakowało życia i z całą pewnością nie będzie chciało znów pogrążyć się w letargu. Mam nadzieję, że zabezpieczenia stworzone przez pradawnych, by ujarzmić tak potężną istotę, wciąż działają. W przeciwnym razie katastrofa, jaką sprowadziłem na tę wyspę i jej mieszkańców, może być doprawdy straszliwa.

Empirejska Kuźnia Rozdział - lore baza NWGuide

Zdjęcia

Komentarze